Ada tuturan satua siap selem ngelah panak pitung ukud, I Doglagan ane
paling cenika. Ada kone Meng Kuuk maumah dadi anatah, masih ngelah panak
enu cenik-cenik. Sai-sai I Kuuk ngae daya apang sida ia ngamah I Siap
Selem, sabilang peteng ada nagih batisne, “Icang tendas Me, icang
basangne Me, icang kibulne Me, icang kampidne Me, icang baongne Me.”
Keto pada tetagihan panak-panakne I Kuuk, nagih ngamah I Siap Selem.
Dadi mawanan ningeh I Siap Selem teken bakal kaamah, dadiannya ia ngalih
upaya mangdene nyidayang matilar uli ditu.
Gelising crita panakne ane nemnem suba pada samah bulu kampidne,
sakewala ane paling cenika dogen liglig reh tan pabulu. Suba kone
inganan tengah lemeng, I Siap Selem matuturan teken panakne, “Nah
cai-cai jani ajak makejang makeber abete sakaukud, matinggal uli dini.
Yen enu pade nongos dini sinah amaha teken I Kuuk.”
Ditu lantas ane paling gedene nyumuin makeber, berber, burbur, suaak. Lantas matakon I Kuuk, “Ih Siap Badeng apa ento ulung?”
“Inggih, daun tingkih ipan”.
Buin makeber ane lenan, berber, burbur, suaak. “Siap Badeng apa ento ulung?”
“Daun tiing ipan.”
Makejang panakne suba makeber sakewala enu I Doglagan dogen. Dening ia
tan pakampid dadi keweh pesan memenne, lantas kapituturin, “Cai dini
kutang Meme, tan urungan cai lakar amaha teken I Kuuk. Nah ene pitutur
Meme teken cai, yang di kadine cai bakal tagih amaha teken I Kuuk, kene
abete masaut, “Inggih Jero Wayan ne mangkin kantun ben tiange belig,
yang pungkuran sampun tiang gede makadi tumbuh kampid, irika ja becik
ulam tiange daar jerone, keto abete masaut.”
Suba kone keto I Siap Selem makeber ninggal I Doglagan. Nu kone I
Doglagan dogen pati sulsul kiak-kiak. Lantas kadingeh teken I Kuuk I
Doglagan kiak-kiak padidiana.
”Kenken dadi I Olagan kauk-kauk padidiana, kija ya memenne? Beh ento
jenenga ane ibi sanja orahanga don tiing, tingkih, timbul, ia jenenga
makeber uli dini.”
Lantas nyagjag panak kuuke makejang nagih ngamah I Doglagan, rencananne nagih pakpaka.
”Ih Jero Wayan mangkin da tadaha tiang, ben tiange kari belig malih
pahit. Pungkuran yan sampun tiang ageng, tumbuh kampid, rah tiange akeh,
ri kala irika rarisang sapakayunan!”
Dadiannya kaidepang teken I Kuuk, kaingon kamelah-melahang. Critayang
suba kone I Doglagan, bulunyane samah, janggarne janggar pulas, tlatahne
lambih, lantas kema kone kuuke makejang nagih ngamah ia. “Inggih Jero
Wayan, mangkin ja nyandang sampun tiang baksa, nanging wenten pisangken
tiang ring jerone, keberang dumun tiang ping solas mangda sumbrah getih
tiange becik ajengang jerone malih akeh keni. Ri sampune puput ping
solas tiang makeber, rarisang sampun baksa titiang!”
Dadi tutut I Kuuk lantas kakebur-keburang I Doglagan. “Inggih Jero Wayan
mangkin malih apisan batekang pisan ngeberang!” Lantas kasangetang
ngeberang kanti tegeh, bur I Doglagan nambung ngalih meme nyamane di
tengah bete. Enggang bungutne I Kuuk, kauk-kauk ngaukin memenne, “Kenken
ja baan Meme, cai, nyai demen ngugu munyinne, jani awake payu kado, nah
endepang deweke!”
Tidak ada komentar:
Posting Komentar